Ridder peerbooms gaat op huizenjacht

Ridder Peerbooms had het niet verwacht maar wouw, wat was varen leuk! Bij de eerste golf zat hij nog wat onwennig op de boot maar hoe hoger de golven werden, hoe meer plezier hij erin kreeg. Het leek een beetje op paardrijden, je kon rustig je ogen dicht doen en dan deinsde je rustig een beetje op en neer. Met een grote glimlach keek hij prinses Prinsilla aan om haar te laten weten dat dit een geweldig idee van haar vond.

Maar in plaats van een brede glimlach op het gezicht van Prinsilla zag hij dat haar meestal stralende gezicht wit weggetrokken was. Bij elke golf vertrok haar gezicht en na een paar honderd meter leek haar gezicht niet meer wit maar groen. "Oooooh", kreunde de prinses. "Ik voel me zo ontzettend ziek! Ik haat varen." En hup, ze hing over de reling om haar uitgebreide lunch te lozen.

Na een uurtje was het duidelijk. De prinses werd niet beter. Zielig lag ze langs de reling om net op tijd haar hoofd te kunnen draaien zodra het nodig was. Daarom ging de ridder maar eens een praatje maken met de kapitein. Deze had ook gezien dat zijn vrouwelijke passagier het niet bepaald naar haar koninklijke zin had en besloot de boot te draaien en terug te keren naar de wal.

Nog nooit was de prinses zo opgelucht geweest. Zodra haar prinsessenmuiltjes de kade raakten voelde ze zich al wat beter en na een uur was het of ze nooit ziek geweest was. Hun hachelijke avontuur werd gevierd in de plaatselijke herberg met een uitgebreide maaltijd en een hoop gelach. Midden tijdens het geanimeerde gesprek tussen ridder Peersbooms en de prinses werd de ridder heel stil. Bezorgd keek de prinses hem aan en vroeg: "is er wat?".

De ridder slikte heel even en zei toen: "laten we gaan samenwonen". Hij had verwacht dat de prinses haar haren naar achter zou doen, haar drinken zou pakken, een laatste slok zou nemen en de rest van haar drankje in het gezicht van de ridder zou gooien met de woorden: "wat haal je je wel niet in je hoofd!" Maar in plaats daarvan kleurde het gezicht van de prinses langzaam rood en stamelde ze: "dat lijkt me geweldig!'

De rest van de avond ging het over wat voor huis ze zouden gaan zoeken. Waar dit huis het beste kon gaan staan en wat voor kleuren de kamers zouden krijgen.

De volgende morgen waren de prinses en ridder al vroeg wakker want vandaag zouden ze op huizenjacht gaan. In de herberg hadden ze vernomen dat er in de buurt een leuk kasteeltje stond wat te koop was en ze hadden besloten dat dat een prima begin was van hun zoektocht naar een leuk huisje.

Het kasteel was snel gevonden maar nog voor ze de deur door waren had de prinses al besloten dat dit het niet ging worden. De torens waren te klein, de omgeving te saai en er was maar ruimte voor een paard of 5. Een zichzelf respecterende prinses kon onmogelijk wonen in een kasteel met maar ruimte voor 5 paarden!