Ridder Peerbooms vindt zijn princes

Het was ridder peerbooms intentie echt niet om zo lang te blijven maar het was zo gezellig in de herberg. De herbergier bleek naast uitstekend bier ook heerlijk eten te serveren (stiekem was de herbergier aan het oefenen om mee te doen met de eerste herbergiers first masterchef). Bovendien was het een drukte van jewelste in de herberg en dat bleek erg, erg, erg gezellig te zijn.

De dagen begonnen met een stevig ontbijt voor de barre tochten die de gasten te wachten stonden. Na het ontbijt werden de tassen gepakt, dan kwam iedereen bij elkaar om afscheid te nemen en voordat je het wist zaten ze allen weer aan het bier te roepen om de lunch en besloten ze dat hun tocht nog wel een dagje wachten kon.

Maar nu was het de hoogste tijd dat de gasten weer vertrokken. Dit had misschien ook wat te maken met dat de herbergier er wat genoeg van had, gasten hebben is best leuk maar pffff, na een paar dagen had hij wel weer wat behoefte aan rust in zijn herberg. Zijn toprecepten had hij allen met succes uitgeprobeerd en zijn vrouw begon steeds meer praatjes te krijgen. De herbergier had namelijk een erg leuk vrouwtje en niet onbelangrijk, ze zag er nog eens erg goed uit ook. En dit laatste viel niet alleen de herbergier op maar ook zijn gasten. En je begrijpt, hoe meer het bier vloeide, hoe meer de praatjes over de tafels vlogen. Praatjes die de vrouw van de herbergiers hoofd een beetje op hol bracht. Dus nu als de herbergier klaar was met zijn werk vond zijn vrouw dat hij (net als zijn gasten) ook een beetje aandacht aan haar kon schenken. Daar zit je na een dag werken toch niet op te wachten? Dus op een morgen besloot de herbergier (nadat hij weer een nacht had moeten praten met zijn vrouw en erger) dat het klaar was. Hij maakte een schamel ontbijt klaar en daarna meldde hij dat het bier op was.

Een half uur later was het zover, alle gasten zaten op hun paard om hun weg te vervolgen. Zo ook ridder peerbooms.

Van de gasten had hij vernomen dat er inderdaad nog wel een prinses te vinden was. Het was alleen nogal een ehm, lastig prinsesje. Zeg eigenlijk maar gewoon arrogant. Er waren al heel veel ridders, prinsen en anderen geweest maar de prinses was nog nooit haar toren uitgeklommen. Maar, wie niet waagt die niet wint en ridder peerbooms had ook helemaal geen zin om al naar huis te rijden dus besloot hij gewoon de weg te vervolgen.

Ook het paard van ridder peerbooms had een paar heerlijke dagen gehad. Hij had wat hooi gekauwd, zonder geklets aan zijn hoofd. Hij had wat rondgelopen, zonder geklets aan zijn hoofd. Hij had wat geslapen en als hij zin had had hij een praatje aangeknoopt met zijn mede paardjes. Maar nu was ook het paard wel weer toe aan wat actie. Dus met frisse zin ging hij in volle galop op weg naar ridder peerbooms zijn prinses.

Diezelfde avond kwamen ze op een mooi aangelegd pad. Eentje die aan het eind een kasteel had staan. Op het moment dat ridder peerbooms wat dichterbij kwam zag hij een leuk prinsesje in de toren zitten. Hij had natuurlijk goed geluisterd naar de verhalen van zijn mede reizigers in de herberg dus hij besloot het eens anders aan te pakken dan al zijn voorgangers.

In plaats van gelijk naar de prinses te gaan en zich voor te stellen besloot hij dat het beter was om de prinses zich te laten voorstellen. Dus hij reed naar het kasteel, tikte tegen zijn helm en reed verder. Een spannende halve minuut later hoorde hij: "Heee!"

Stiekem glimlachend draaide hij zijn paard en keerde om.